خانم سیده طاهره موسوی، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از گرگان، با شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه گفت: در دعا علاوه بر نگاه توحیدی، یک نگاه خودشناسی نیز وجود دارد، به طوری که گویا تمام لایه های وجودی داعی در دعا ظهور پیدا می کند و هیچ چیز از خداوند پنهان نیست.
وی با اشاره به فراز «وَ لایخْفَی عَلَیک أَمْرُ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَای» خاطرنشان کرد: منقلب و مثوای در این فراز از دعا، به دنیا و آخرت معنا می شود، چنانچه منقلب به معنای جایی است که قلب و انقلاب در آن وجود دارد و مثوای کنایه از خوابگاه و آخرت است، به طوری که در آنجا امر انقلاب تمام می شود.
استاد حوزه افزود: در ادامه، داعی فقر ذاتی خود را در مقابل خدا به نمایش گذاشته و به بیان اعتقاد خود به خدا می پردازد و بیان می کند که «ما أُریدُ أَن أُبدیَ من منطقی و أَتَفَوه به من طلبتی».
موسوی، مراد از مقادیر را در جمله «وقد جرت مقادیرک عَلیّ» قضا و قدر حتمی پرودگار دانست و ادامه داد: مقادیر خداوند مربوط به یک برهه خاص نیست، بلکه تا آخرت عمر با انسان خواهد بود «فیما یکون منّی إِلی آخر عمری».
وی با استناد به جمله «بیدک لا بیدک غیرک...» بار دیگر به فقر ذاتی انسان اشاره کرد و با اشاره به وضع موجود و بیماری کرونا گفت: کرونا، چهره دیگری از اژدهای موسی است چنانچه در آن زمان، با توجه به مرتبه معرفتی و علمی مردم، نیاز به حرکت درآمدن و لب باز نمودن یک اژدها بود و امروز یک ویروس که با چشم غیرمسلح قابل رویت نیست، تمام قدرت ها و ابرقدرت ها را به تسلیم درآورده و انسان را متوجه ضعف و ناتوانی خود کرده است.
استاد حوزه خواهران، در بیانی دیگر کرونا را چهره دیگری از سجیل نامید و اضافه کرد: امروزه چشم ها و خِرَدهایی لازم است تا این وقایع را درک کرده و فرعونیت وجود انسان را به تسلیم وادار کنند.
موسوی در پایان بر توجه و تأمل در مضامین دعا تاکید کرد و گفت: سعی کنید بعد از خواندن چند فراز از دعا سکوت کرده و در مضامین آن تأمل نمایید تا دعا به فهم دل برسد و بعد از مرتبه فهم، زبان دل با زبان سر، شروع به مناجات با حق نماید.
